Włochy tradycje

Włoski ślub musi się odznaczać przepychem i mnóstwem confetti

Grzeczność

I tak witać się i żegnać należy  do  osób młodszych lub swoich rówieśników słowem ciao ( co oznacza po prostu cześć ), natomiast do osób starszych na przywitanie mówimy piacare ( miło cię spotkać ), buon giono (dzień dobry ) lub wieczorem buona sera ( dobry wieczór ). Żegnając się z kimś mówimy zazwyczaj  arrivederci ( co znaczy do widzenia). Włosi kochają dzieci, widzą w nich przyszłość swego kraju dlatego też posyłają je do najlepszych i najdroższych szkół językowych. Dbają o rozwój ich zainteresowań a także o ich kondycję. Bliskie i przyjazne stosunki widoczne są między tymi ludźmi już przy pierwszym kontakcie – podają sobie dłonie i przyjaźnie całują.

"Włoski styl"

Znany w świecie „włoski styl” to czysta gra pozorów. Chodzi tu o to, by przy każdej okazji i względnie w każdym miejscu wyglądać zamożnie. Zapraszając gości do własnego domu Włoch będzie starał się wypaść jak najlepiej, przy jednocześnie maksymalnym zaspokojeniu potrzeb swych gości. Natomiast jeżeli zaprosi swych gości do restauracji, kwestią honorową będzie dla niego uregulowanie rachunku wszystkich osób siedzących przy stole. W dobrym tonie jest też przynieść podarunek, chociażby najskromniejszy.

Wesela

Poza tym Włosi uwielbiają komplementy – można je usłyszeć w odniesieniu do praktycznie wszystkiego: zdrowego stylu życia lub dobrego wychowania. Również włoskie wesela to kwestia tradycji. Muszą być uroczyste a także obfite. Nie może zabraknąć białego rolls rolce’a , a prezenty powinny występować też i w wersji gotówkowej ( najlepiej niezbyt niskich kwot ). Cała zabawa trwa do momentu wyjazdu pary młodej w podróż poślubną.

Święta

Również święta – zarówno te kościelne jak i państwowe – obchodzone są z dużą dozą tradycji. I tak Boże Narodzenie – podobnie jak u nas – poprzedza post, święta zaczynają się 24 grudnia, zaś bożonarodzeniowe słodycze to przede wszystkim ciastka nadziewane orzechami i figami. Dzieci czekają na Babbo Natale, a część z nich nawet na czarownicę Befanę, która ponoć też roznosi prezenty. Jak głosi legenda Trzej Królowie podążając do Betlejem zatrzymali się w chacie Befany. Namawiali ją, by wyruszyła z nimi. Ta jednak odmówiła. Kiedy zobaczyła na niebie gwiazdę betlejemską, zaczęła żałować swej decyzji. Pozbierała swe zabawki i zasmucona poszła szukać Trzech Króli. I tak po dziś dzień ich szuka, rozdając swe zabawki dzieciom dobrym. Tym złym zaś pozostawia węgielki...