Tory Formuły 1 we Włoszech

Historia Formuły 1 ma już ponad 60 lat. Pierwszy wyścig w tej najszybszej na świecie konkurencji samochodów odbył się na lotnisku RAF-u w 1959 roku w Silverstone, a najlepszym samochodem, jaki wówczas wystartował był model firmy Alfa Romeo, prowadzony przez Giuseppe 'Nino' Farinę. Włocha można uznać za pierwszego mistrza świata w tej dziedzinie sportu. To dziś Włochy mają już na koncie znacznie więcej osiągnięć, a sami też organizują wiele konkursów, które odbywają się na jednym z trzech profesjonalnie przygotowanych torów. Każdy z nich ma własną specyfikę.

Autodromo Enzo e Dino Ferrari

Tor znajduje się we włoskiej miejscowości Imola w regionie Emilia-Romania, w prowincji Bolonia. Został zbudowany w 1980 roku, a aktywne wyścigi organizowano na nim do 2006 roku. Jego długość wynosi 4,933 km, ruch odbywa się po nim przeciwnie do kierunku wskazówek zegara. Nazwa nie wzięła się znikąd, ponieważ w odległości 80 kilometrów znajduje się fabryki Ferrari w Maranello, której właściciel Enzo Ferrari i jego syn Dino byli fundatorami obiektu. Na torze organizowano kilka prestiżowych konkursów, do których można zaliczyć World Superbike, GP Włoch, GP San Marino, WTCC, Formuła 2. Rekord toru został pobity ostatni raz w 2004 roku, kiedy to j. Button ustanowił czas okrążenia 1:19.753.

Wypadki w Imola

Niestety w 1994 roku wydarzył się tu poważny w skutkach wypadek, w wyniku którego zginął Austriak Roland Ratzenberger. Podczas tych samych wyścigów zginął też od uderzenia w głowę trzykrotny mistrz świata Ayrton Senna. Komisja uznała, że budowa toru nie pozwala na zapewnienie dostatecznego bezpieczeństwa, gdyż jej konstrukcja uniemożliwia wyhamowanie pojazdu. Wypadniecie z trasy przy prędkości ponad 300 km/h jest w takiej sytuacji groźne w skutkach. Dramatyczne wypadki wpłynęły na decyzję o przebudowie. Zlikwidowano cztery zakręty: Tamburello, Villeneuve, Variante Bassa, Variante Alta, ale chociaż wyścigi odbyły się w 2006 roku dopiero 31 sierpnia 2011 tor uzyskał zezwolenie władz na kontynuowanie imprez przez kolejne trzy lata.

Autodromo Nazionale di Monza

Drugim prestiżowym włoskim torem Formuły 1 jest tor w Monza, niedaleko Mediolanu, liczący 5,793 km. Jest to najstarszy włoski tor, bowiem został wybudowany już w 1922 roku i od tamtego czasu używany jest do dziś. Stanowił on trzeci tego typu obiekt na świecie, w tym pierwszy w Europie. Do dziś przebudowany był tylko raz w 1999 roku, kiedy to zlikwidowano jeden z zakrętów. Do 1960 roku funkcjonowała jeszcze jedna część toru, ale z uwagi na coraz większe prędkości pojazdów i brak zabezpieczeń została ona zamknięta. Ruch po nim odbywa się zgodnie ze wskazówkami zegara, a jego specyfiką jest małe zróżnicowanie poziomów oraz duża ilość długich odcinków prostych, dzięki czemu uczestnicy mogą się rozpędzać do zawrotnych prędkości 350 km/h. Rekord toru pobił tu w 2004 roku Juan Pablo Montoya osiągając czas okrążenia 1:19.525. Do najbardziej znanych i prestiżowych zawodów organizowanych na torze Monza zalicza się z pewnością Grand Prix Włoch Formuły 1. Na torze występował też w 2006 roku Robert Kubica, zajmując trzecie miejsce w Grand Prix Formuły 1.

Pescara Circuit

Tor należy już raczej do miejsc historycznych, ponieważ nie organizuje się na nim wyścigów od 1961 roku, kiedy to dwaj Włosi – Lorenzo Bandini i Giogio Scarlatti wygrali mistrzostwa świata aut sportowych. Z uwagi na osiągane prędkości i samą konstrukcję toru uznano, że stwarza on zbyt duże zagrożenie zarówno dla publiczności, jak i dla zawodników. Od 1961 roku tor nie funkcjonuje. Przez prawie 40 lat odbywały się jednak na nim prestiżowe zawody, w tym także GP Pescara zaliczane do klasyfikacji mistrzostw świata. Tor prowadził w naturalnym terenie, po wąskich, wyboistych drogach i był uznawany za najdłuższą pętlę wykorzystywaną w wyścigach typu open-wheel w historii.

			Lovetotravel Kontakt

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies