Starożytny Rzym

Starożytny Rzym był państwem szczególnym. Nigdy w historii żadne inne państwo nie osiągnęło tak wiele, kładąc podwaliny pod kulturę, systemy prawne, wojskowość i organizację społeczną w całej Europie. Nie bez powodu Rzym jest często określany, jako kolebka cywilizacji.

Republika

Początki Rzymu jako republiki to 509 rok pne. Rozpoczęło się od usunięcia króla Tarkwiniusza Pysznego. Rzym już wówczas był silnym państwem, zajmującym duże terytorium, posiadającym liczne kontakty dyplomatyczne i handlowe oraz silną armię. Handel rozwijał się nawet na duże odległości włącznie z odległą Kartaginą. W nowej republice władze podzielono pomiędzy lud, senat i urzędników. Lud stanowił władzę najwyższą, a wykonywał ja poprzez specjalne zgromadzenia. Najwyższą władzę polityczną i administracyjną sprawował złożony z patrycjuszy senat. Władzę wykonawczą sprawowali urzędnicy o ograniczonych kompetencjach. Wśród tych ostatnich wyróżniano zwyczajnych, takich jak: konsulowie, pretorzy, cenzorzy, edylowie plebejscy i kurulni, kwestorzy i trybuni ludowi oraz nadzwyczajnych na specjalne okazje jak: interreks, dyktator, dowódca jazdy, prefekt miasta

Imperium

Początki wielkiego rzymskiego imperium datują się na 27 rok pne. Do tego czasu Rzym był republiką, ale w wyniku politycznych machinacji uznano za najważniejszego człowieka w państwie Gajusza Oktawiusza przyznając mu tytuł Augusta, oznaczającego w rzymskiej kulturze człowieka boskiego, równego Bogom. To wydarzenie sprawiło, że Rzym stał się cesarstwem, a rządzony przez Oktawiana Augusta przez najbliższe 40 lat osiągnął stabilizację społeczną i polityczną. Gajusz Oktawiusz August był rzymskim cesarzem do 14 roku naszej ery. Po nim następowali inni, mniej lub bardziej sprzyjający samemu Rzymowi, czasami koncentrujący się na obywatelach, innym razem na sobie, starając się wprowadzić własne, czasami szalone wizje.

Cesarze rzymscy

• Tyberiusz był następcą Augusta, skuteczny dowódca i administrator, sam zrezygnował z urzędu z powodu zmęczenia ciężarem władzy,
• Kaligula tyran, morderca, pozbywał się konkurencyjnych senatorów, którzy mu się sprzeciwiali, żądał też oddawania sobie boskiej czci, zamordowany przez spiskowców,
• Klaudiusz odznaczał się rozsądkiem w decyzjach politycznych oraz wprowadzeniem humanitarnych praw dla dłużników i niewolników, otruty przez żonę Agrypinę, matkę Nerona,
• Neron zapoczątkował prześladowania chrześcijan, miał przerost ambicji, wielkie wizje realizowane kosztem innych, nieudolny władca, popełnił samobójstwo podczas ucieczki przed buntem,
• Galba, Otton, Witeliusz rządzili po okresie buntu,
• Wespazjan uzdrowił finanse państwa,
• Tytus, Domicjan, Nerwa, Krajan, Hadrian, Antonius Pius, Marek Aureliusz – wszyscy poza Domicjanem, synem Wespezjana i bratem Tytusa uznani zostali za władców oddanych państwu.
• Kommodus nie interesował się losami państwa, był okrutny, prawdopodobnie psychicznie chory, jego panowanie doprowadziło do wybuchu wojny domowej

Prawo Rzymskie

Jedną z najważniejszych – poza podbojami i umacnianiem wpływów Rzymu – rzeczy, jaką osiągnięto w starożytnym Rzymie był system prawodawstwa. Do tej pory posługiwano się głównie prawem zwyczajowym, przekazywanym z pokolenia na pokolenie. Możliwość modyfikacji i nadużyć zwłaszcza w republice, gdzie każdy miał być równy wobec prawa sprawiła, ze dokonano pierwszej kodyfikacji. Nazywała się ona Ustawą XII tablic i była pierwszym na świecie kodeksem prawa. Prawo oczywiście systematycznie rozwijało się, a w drodze edyktów i uchwał dochodziły do kodeksu nowe zapisy. Dziś na prawie rzymskim opiera się prawie każdy system na świecie.

Architektura

Rzymianie stworzyli nowe podstawy urbanistyki jako dziedziny sztuki. Wynalezienie betonu i konstrukcji sklepień kopułowych zrewolucjonizowało formy architektoniczne. O raz pierwszy we wnętrzach budynków dostrzeżono coś więcej, niż tylko szereg pomieszczeń, wymagających dekoracji. Wśród najwspanialszych dzieł architektury rzymskiej znalazły się między innymi: Panteon, Forum Romanum i łuki tryumfalne, które nie tylko stanowiły o świetności Rzymu, ale jednocześnie prezentowały potencjał architektoniczny, drzemiący w starożytnych inżynierach-architektach. Rzymianie byli znakomitymi inżynierami. Zabytki rzymskie imponują nie tylko wielkością, lecz także solidnością wykonania murów i sklepień, dających trwałe świadectwo umiejętności ich budowniczych. Doskonałym przykładem jest Koloseum.

Społeczeństwo

W państwie rzymskim jak wszędzie istniał podjął na grupy społeczne, a podstawowym wyznacznikiem tego podziału był stan majątkowy. Różnice były ogromne, a przeskoczenie z jednej grupy do drugiej właściwie niemożliwe. Najbardziej te różnice ujawniały się w architekturze, czyli z jednej strony bogatych domach nowych patrycjuszy i biednych czynszowych kamienic plebsu. Rzymianie bez oporów akceptowali te różnice jako naturalny stan rzeczy. Rzymskie społeczeństwo miało charakter rolniczy, wiec większość zamożnych mieszkała na wsi. Społeczeństwo rzymskie dzieliło się na dwie grupy: bogatych i uprzywilejowanych patrycjuszy, oraz pochodzących z ludu ubogich plebejuszy. Cechą charakterystyczną społeczeństwa rzymskiego w tym okresie była bezwzględna władza ojca. Ojciec decydował o życiu i śmierci członków swojej rodziny. Społeczeństwo rzymskie, tak jak wszystkie społeczeństwa starożytne, opierało się na niewolnictwie. Niewolnikiem można było zostać na wiele sposobów, w tym również za długi lub sprzedaż przez rodzinę

			Lovetotravel Kontakt

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies